Page 26 - Bote Frühling 22.indd
P. 26

Hetlinger Bote · Ausgabe 49 · März 2022                                                          Infos





           Historische Bildserie
           HETLINGEN DAMALS




            Erinnerung an de Stormfl oot vun 3. Janoor 1976

                                                               de Lökker mtr Sandsäck aftodichten.
                                                               De Scheeper Seifert seggt, so ein Scheiß,
                                                               all de Schoop nu rop no Heist.
                                                               Een Glück, nu sünd all borgen,
                                                               nu bün ick rut ut mine Sorgen.
                                                               Nu lod uns erstmol eenen heben,
                                                               een Glück – min Schoop sünd all an Leben.

                                                               An’n 3. Janoor nemmeros twischen dree un veer
                                                               an’n Holmer Barg de Diek is broken.
                                                               Keen grönes Gras – keen Mullwormhopen.
                                                               De blanke Hans kümmt öberall,
                                                               in de Stuv un Kök un ok in Stall.
            Der alte Elbdeich zwischen Holmer Berg und Gehöft Groth hielt der
            bisher höchsten Sturmflut (6,45 über NN) nicht stand.  Dat Veeh löpt hin und her op Disch un Stool un Betten
                                                               un nix is mehr zu retten.
           De Nordwind weiht beten dull,                       De Hubschraubers kreisen nu hin un her an Heben
           de Butendiek bit boben vull.                        un bangt sick um dat Menschenleben.
           Un ok Cuxhoben gift bekannt,                        Se kommt ja öberall,
           ne groote Stormfloot kummt öber’n Land.             redd Menschenleben – keen Dodesfall.
           Nu man all an’n Diek, wat Been un Arm.
           Nu gifft dat ook schon Vullalarm.                   Dree bit veer Dog sünd nu vergoon,
           De Führwehrhauptmann mit sien Wehr                  dat ganze Water blievt an Geestrand stohn.
           löpt op’n Diek nu hin und her.                      Nu root se hin un root se her,
           Un seggt, mien Lüd wat wöllt wie moken,             wie kriegt wi bloß den Binndiek leer.
           de Schotten dicht – sünst is nix to moken.          De Führwehrn lot siek nich lumpen,
           Een frische Bries, een Wellenschlag, een groote Brocken,
           de Stebeln vull und natte Soken.                    bruk nich to löschen, bloots to pumpen.
                                                               De Oberdiekgroof Früchtenicht,
           Nu, ganz egol wi wöllt dat weeten,                  de Dag un Nacht op Sloop verzicht,
           de Diek bi Nickels ist dreemol reeten.              de hät sik quält un weer an Streben,
           Un ok de Soldoten, de möt dat schlichten
                                                               as Dank het he dat Verdienskrüz kregen.

                                                               De Binndiek is nun endlich leer – oh Gott si Dank,
                                                               wat bleeven is, dat ist bloots Schlamm.
                                                               De Börgermeisters Jörn Ohl und Reder
                                                               un ut Olndiek de Hosenclever,
                                                               de dree möt nu verwalten
                                                               un Stoltenberg un all de Ministers inschalten.
                                                               De möt nu kommen mit de Moneten,
                                                               un dorbi höbt se keen vergeeten.
                                                               Nun wöllt wi nochmals danken allen sehr:
                                                               De Führweer – dat rode Krüz – un ook de Bundeswehr.
                                                               Un all weern an Schaffen und Streben,
                                                               „So is de schöne Heimat uns nu bleeven!“

                                                               Nu is de nee Diek al lang door,
                                                               vörbi is - so hofft wi - de Gefohr.
           Diese Karte der Haseldorfer Marsch gibt einen anschaulichen Überblick
           über die Hauptströmungen der eingebrochenen Wassermassen.  vun Alfred Kolodziejewski sen., Heist



        26
   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31